Mini Leasen

Mini was in het verleden slechts een modelnaam maar behoort nu tot één van de grote automerken vandaag de dag. Uiteraard had u dat vermoeden al, nietwaar? Mocht u al bekend zijn met het ´grote´ verhaal achter deze ´mini´, dan willen we het verhaal voor uw nageslacht hier nog eens vertellen..

De  Suez-crisis eind jaren ´50 leidde tot een wereldwijd brandstoftekort, hierdoor nam de vraag en verkoop van kleinere auto’s toe. Logisch natuurlijk, aangezien kleine auto’s minder brandstof nodig hebben. De baas van de British Motor Corporation, genaamd ‘Leonard Lord’, gaf de opdracht aan een zekere Alec Issigonis om iets kleins en betaalbaars te ontwerpen zonder afbreuk te doen aan de binnenruimte. 

Issigonis en zijn team duwden alle vier de wielen naar de uithoeken van hun nieuwe ontwerp, voordat zij een dwarsgeplaatste motor en versnellingsbak monteerden om de voorwielen aan te drijven. En de uiterlijke kenmerken waren niet bepaald lelijk te noemen. Het resultaat was een openbaring en bleef met slechts kleine aanpassingen in productie tot 2000. Deze kleine parel op wielen stond onder diverse namen bekend, namelijk de Austin Seven, de Morris Mini-Minor, de Austin Mini, de Mini, toen weer de Austin Mini en na alle weer terug naar gewoon de Mini (hoewel op V5-documenten vaak Rover Mini stond vermeld). Ah, de geneugten van de Britse autoproductie.

BMW nam de Rover Group over in 1994 en behield de rechten op het merk Mini, ondanks dat zij Land Rover hadden verkocht in 2000. 

BMW behield samen met merknaam Mini eveneens het eigendom van wat nu bekend staat als ‘Plant Oxford’, toen zij zich afsplitste van de Rover Group. De fabriek in Cowley is de oudste autofabriek voor massaproductie in het Verenigd Koninkrijk en vierde in 2013 haar 100e verjaardag. In die tijd werden er auto’s gefabriceerd voor meer dan 13 verschillende merken. Momenteel worden er meer dan 1.000 Mini’s dagelijks geassembleerd. Niet alles wat wordt gelabeld met een Mini-badge komt daadwerkelijk uit Oxford, het kan namelijk ook afkomstig zijn van ‘Plant Swindon’ en ‘Plant Hams Hall’ die gevestigd zijn in het Verenigd Koninkrijk. VDL Nedcar in Nederland en  fabrieken in andere landen voorzien BWM ook van diensten en producten van BMW. In 2019 werden er maar liefst 346.639 Mini’s verkocht. 

De 3-deurs Hatch is tot de dag van vandaag het paradepaardje van Mini, tegenwoordig wordt dit pareltje op wielen vergezeld door de 5-deurs Hatch ‘de Convertible’. 

Mini kent diverse uitrustingsniveaus, namelijk One, Cooper en Cooper S. De 3-deurs Hatch is nu verkrijgbaar als full-EV, terwijl de Countryman verkrijgbaar is in plug-in hybride vorm. 

En dan is er nog dat interessante gedoe met John Cooper Works badges. JCW was oorspronkelijk een tuningbedrijf dat in 2002 werd opgericht door Michael Cooper – de zoon van John Cooper, de man die van de oorspronkelijke Mini (compleet met het nu beroemde kartgedrag) een racewagen maakte. 

Sinds 2007 is het bedrijf echter volledig eigendom van BMW en de naam prijkt nu op de 228 pk versies van de Hatch en Convertible, plus de 302 pk versies van de Clubman en Countryman.

In de meest simpele uitvoering en zonder de 3-deurs Hatch, is de Mini vanaf € 19.116 verkrijgbaar in het Verenigd Koninkrijk en daarmee het goedkoopst. 

Op het moment van schrijven is de duurste Mini de eerder genoemde Mini GP – een bijna £35k, 302 pk sterke junior hot hatch die 0-62mph doet in 5.2s. Zeiden we dat hij gek is? Ziet er zeker zo uit, met die uitlopende bogen en monster achtervleugel. Slechts 3.000 zullen worden gebouwd, en van dat de UK krijgt slechts 575. Jammer.

Als we het over wegauto’s hebben, dan is Mini’s snelste model ooit waarschijnlijk de eerder genoemde John Cooper Works GP.

Naast een waanzinnig uiterlijk en opgeplakte CFRP wielkasten krijgt de GP de 2.0-liter turbo met 302 pk en 332 lb ft van de BMW M135i (dezelfde unit als in de Clubman en Countryman JCW modellen), een achttraps automaat en voorwielaandrijving. Dat betekent een acceleratie van 0 naar 100 km/u in 5,2 seconden en een topsnelheid van 160 km/u. Maar even ter herinnering: er zullen er slechts 3.000 worden gebouwd en slechts 575 zullen het Verenigd Koninkrijk halen in rechtsgestuurde versie.

Mini maakt niet alleen auto’s voor op de weg, maar ook een aantal behoorlijk snelle auto’s. Neem bijvoorbeeld de X-raid, die Carlos Sainz Sr in 2019 zijn derde Dakar Rally-overwinning bezorgde. We houden van Carlos.

Het feit dat de originele Mini zo lang in productie bleef is een niet te onderschatten prestatie, maar wij zouden het onwaarschijnlijke autosportsucces ervan als Mini’s beste moment beschouwen.

De David vs Goliath beelden van kleine Mini’s die het opnemen tegen grote Amerikaanse muscle cars in toerwagens in de jaren 1960 zouden waarschijnlijk op het Nationale Curriculum moeten staan, en Mini’s wonnen uiteindelijk de titel in 1961, 1962, 1969, 1978 en 1979.

En dan was er nog de rallysport, met Paddy Hopkirk en Henry Liddon die een geweldige reeks successen in Mini Coopers aftrapten door in 1964 tegen alle verwachtingen in de Rally van Monte Carlo te winnen. Wat een fantastisch klein ding.

Nou, we hebben geprobeerd het uit ons geheugen te wissen, maar deze prijs moet absoluut naar de Paceman gaan.

Gebouwd door Magna Steyr in Oostenrijk tussen 2013 en 2016, de Paceman was een zinloze, lelijke drie-deurs coupe/crossover/SUV ding. Hij was verkrijgbaar met twee- of vierwielaandrijving, met meerdere verschillende viercilindermotoren en was eigenlijk best oké om te rijden. Maar kijk eens naar dat ding. Lieve hemel.

Zoals we al hebben laten doorschemeren in deze geschiedenisles, kwam de introductie van de Countryman in 2010 als een behoorlijke schok. Dit was een Mini die meer dan vier meter lang was, bijna 1,8 meter breed en meer dan 1,5 meter hoog. Hij woog ook meer dan twee keer zoveel als de originele Issigonis Mini. Heiligschennis zouden velen zeggen.

De eerste generatie van de hedendaagse Clubman – gelanceerd in 2007 – was ook heel verrassend toen hij op de markt kwam, vooral door zijn deurconfiguratie (niet iets wat we vaak zeggen). De bagageruimte was toegankelijk via twee schuurdeuren, terwijl een enkele kleine zelfmoorddeur toegang gaf tot de achterbank aan de rechterkant van de auto. Dit gold voor alle markten waar de Clubman werd verkocht, dus in het Verenigd Koninkrijk betekende dit dat je je kinderen op de weg moest laten als je parallel parkeerde. Toen twijfelachtig, nu behoorlijk eigenzinnig en cool.

Maar dat is de moderne Mini onder BMW. In het verleden heeft de Mini een aantal verrassende uitlopers voortgebracht, waaronder een pick-up truck en de tweemotorige, vierwielaangedreven Moke.

Sinds BMW de zaken overnam, heeft Mini een gestage stroom van funky concept cars geproduceerd. Maar de Superleggera Vision uit 2014 was ongetwijfeld de beste.

Gebouwd met Carrozzeria Touring Superleggera, was er een gelegeerd spaceframe chassis onder en meer aluminium gedrapeerd op de top om die looks te creëren. Het interieur was ook het toppunt van minimalistisch design.

Helaas was het enige doel van de Superleggera Vision om de grasvelden van Villa d’Este te sieren. Wat een verspilling.

Door zijn rol in één van de beste auto-sequenties in de cinema is de Mini nu synoniem met The Italian Job uit 1969, maar het had zo anders kunnen zijn…

Tijdens het filmen in Turijn, bood Fiat baas Gianni Agnelli de crew verschillende sommen geld en zoveel donor auto’s als ze wilden om de Mini’s om te ruilen voor Fiat 500’s. Het moet ook een zeer verleidelijk aanbod zijn geweest, want British Leyland dwong de productiemaatschappij om zes Mini’s tegen handelsprijs te kopen voor close-up opnamen, terwijl de stuntauto’s van de tweedehandsmarkt moesten komen.

“Het (de Mini) was de auto die elke jongere wilde hebben, en we maakten een film waarvan we hoopten dat hij aantrekkelijk zou zijn voor jonge mensen. Dus, het was echt een voor de hand liggende keuze,” vertelde producer Michael Deeley vorig jaar aan TG.

“Je kon geen Austin A30 of een A40 gebruiken voor een film als deze. Het was gewoon de juiste auto.”