Mini Leasen

De Mini is een tweedeurs compacte stadsauto die werd geproduceerd door de in Engeland gevestigde British Motor Corporation (BMC) en haar opvolgers van 1959 tot 2000. De originele Mini wordt beschouwd als een icoon van de Britse populaire cultuur van de jaren 1960.[10][11][12][13] Zijn ruimtebesparende dwarse motor en voorwielaandrijving lay-out – waardoor 80% van het vloeroppervlak van de auto kan worden gebruikt voor passagiers en bagage – beïnvloedde een generatie van autofabrikanten. [14] In 1999 werd de Mini verkozen tot de tweede meest invloedrijke auto van de 20ste eeuw, na de Ford Model T, en voor de Citroën DS en Volkswagen Kever.[15][16] De voorwielaangedreven, dwarsgeplaatste motor lay-out van de Mini werd gekopieerd voor andere “supermini” ontwerpen, waaronder de Honda N360 (1967), Nissan Cherry (1970), en Fiat 127 (1971). De lay-out werd ook aangepast voor grotere subcompact ontwerpen.

Deze kenmerkende tweedeurs auto werd voor BMC ontworpen door de Griek Sir Alec Issigonis. Hij werd geproduceerd in de Longbridge fabriek in Engeland gelegen naast het hoofdkantoor van BMC en in de voormalige Morris Motors fabriek in Cowley bij Oxford, in de Victoria Park/Zetland British Motor Corporation (Australië) fabriek in Sydney, Australië, en later ook in Spanje (Authi), België, Italië (Innocenti) Chili, Malta, Portugal, Zuid-Afrika, Uruguay, Venezuela, en Joegoslavië (IMV).[17]

De Italiaanse versie van de Mini die verkocht werd onder het Innocenti merk werd geproduceerd in Lambrate, een district van Milaan.

De Mini Mark I had drie grote updates in het Verenigd Koninkrijk – de Mark II, de Clubman, en de Mark III. Daarbinnen was er een reeks variaties, waaronder een stationcar, een pick-up truck, een bestelwagen, en de Mini Moke, een jeep-achtige buggy.

De prestatieversies, de Mini Cooper en Cooper “S”, waren succesvol als race- en rallyauto’s en wonnen de Monte Carlo Rally in 1964, 1965, en 1967. In 1966 werd de als eerste geplaatste Mini (samen met negen andere auto’s) gediskwalificeerd na de finish, onder een controversiële beslissing dat de koplampen van de auto tegen de regels waren.[18]

Bij de introductie in augustus 1959 werd de Mini op de markt gebracht onder de Austin en Morris namen, als de Austin Seven en Morris Mini-Minor.[19] De Austin Seven werd omgedoopt tot Austin Mini in januari 1962[19] en Mini werd een merk in zijn eigen recht in 1969.[20][21] In 1980 werd het opnieuw de Austin Mini, en in 1988, gewoon “Mini” (hoewel de “Rover” badge werd toegepast op sommige modellen die werden geëxporteerd naar Japan).

BMW verwierf de Rover Group (voorheen British Leyland) in 1994, en verkocht het grootste deel ervan in 2000, maar behield de rechten om auto’s te bouwen met de Mini naam. Met terugwerkende kracht staat de auto bekend als de “Classic Mini” om hem te onderscheiden van de moderne, door BMW beïnvloede MINI familie van auto’s geproduceerd sinds 2000